Nieuws
Donderdag 20 juni haal ik Jan op in Groningen. Weet je wat? Ik neem mijn fiets mee: doe ik meteen een rondje Oost-Groningen, altijd mooier dan je denkt, nietwaar, Diederik?
Op vrijdag stappen we in Coevorden in de auto naar Groesbeek. Geen problemen onderweg. Hoewel? We rijden een doodlopende zandweg in, waar de TomTom “bestemming bereikt” zegt. Niets wijst op een groepsaccommodatie. We keren om – lastig genoeg op zo’n smalle weg – en rijden naar Groesbeek-centrum. Gelukkig wijzen bordjes “De Cantecleer” ons weldra de weg.
De Cantecleer? Ik moet denken aan de markies de Cantecleer, een haan van vergane adel in de verhalen van Tom Poes en Ollie B. Bommel. Hij zegt graag “parbleu” en vindt Heer Bommel maar een parvenu. Er is nog een haan van die naam. In het Middeleeuwse dierverhaal “Van den Vos Reinaerde” komt ook een haan voor die Cantecleer heet, wat “de helder zingende” betekent. Natuurlijk, een haan!
Die vrijdagmiddag valt er wat regen “van noem mij desnoods geen regen” (Hans Andreus). Toch – of dus? – begeven we ons op weg. Vandaag is het een bergetappe. Noem het een berg-en-daletappe, want die heuvels ten oosten van Nijmegen zijn ons doel. We komen fraaie namen tegen: “Heilig Landstichting” bijvoorbeeld, en natuurlijk de Zeven Heuvelen. Stevige hellingen: soms zie ik 14 % op mijn teller. Ik raak natuurlijk achter, maar houd zicht op een paar andere “klimgeiten”. Intussen wordt het niet droger, beter: de wegen worden natter, en dus ook de fietsen. We besluiten de rit in te korten tot zo’n 35 km, pittig genoeg, met 425 hoogtemeters. Daarvoor moet je rondom Uelsen 80 km fietsen. Morgen moet een mooie dag worden.
Avondeten: goed verzorgd, en genoeg keus.
Zaterdag de langste rit. En de mooiste. Deze keer is de groep in tweeën gedeeld. Verstandig, al was het maar om dat beeld van “asociale rotwielrenners” enigszins te voorkomen. We kronkelen dik 100 km lang langs en over de Maas, en vaak gaat het over fietspaden, waar je nu eenmaal rekening dient te houden met andere fietsers. Tweemaal stappen we op een pontje. Bij Haps – wat een naam! – blijkt de weg opgebroken en raken sommigen elkaar even kwijt. Gelukkig wachten Eef en Niels op deze zwerver en kan de tocht rustig verder. Het weer blijft goed, en we komen met de wind in de rug in De Cantecleer, waar de barbecue op ons wacht. En natuurlijk het Nederlands elftal, dat Frankrijk op 0-0 weet te houden. Klein puntje van kritiek op De Cantecleer: de tv-kamer is te klein voor een groepsaccommodatie.
De laatste rit voert naar het noordoosten, vooral door het rivierengebied van Rijn, Waal en Gelderse IJssel. Om daar te komen moeten we wel nog eens flink klimmen: alweer een van die zeven heuvelen!
Het is behoorlijk druk op de smalle weggetjes over de dijk. De tocht voert via Leuth – weer zo’n prachtnaam - naar Millingen aan de Rijn, waar Eef geboren is. We komen langs de Ooijpolder en bewonderen enkele ooievaarsnesten. Schrijver dezes heeft nog meegemaakt dat ooievaars uitgestorven leken! Natuurlijk stappen we voor de zoveelste keer op een pont. Via Gendt, Lent en de Waalbrug – de brug waar Japi niet vanaf sprong, maar stapte - komen we weer in Nijmegen, waar de weg waarachtig weer stevig omhoog voert, voordat we in Groesbeek zijn.
Dank Christa en Roelienke voor de verzorging van zo’n helderzingend weekeinde. En Henk en Eef, dank voor de schitterende routes. Alle anderen: dank voor jullie gezellige gezelschap!
Tekst: Johan Schipper
Ga er maar aan staan: op zondagmorgen voor 6 uur opstaan, om ruim 200 kilometer te gaan fietsen….Dan ben je bij voorbaat al een bikkel.
Toch stonden er 14 WTC mannen/vrouwen om 7 uur klaar op de markt in Coevorden. Vooraf werd er veel getwijfeld over de juiste kleding. We zagen het hele kledingarsenaal van de WTC verschijnen. Lange en korte broeken, jasje of windstopper, armstukken, beenstukken en zelfs een regenjasje. De weersvoorspelling was dan ook niet erg stabiel helaas. Maar echte bikkels laten zich natuurlijk niet tegenhouden, al helemaal niet door de wind of een bui.
Jeroen Hulsink had een prachtige route voor ons gemaakt, en natuurlijk gingen we naar het mooie twente. We tikten zelfs nog Gelderland en een stukje Achterhoek aan. Door zijn elleboog blessure kon Jeroen helaas niet meefietsen, en dus reed hij gezellig met Diederik mee in de volgauto. En niet zo maar een volgauto, maar de prachtige bestelauto van Anholts uit Schoonebeek. Bedankt Geert Gielen!
Niet alleen onze spullen konden mee in de auto, maar er was ook gezorgd voor allerlei proviand voor de deelnemers. We komen niets tekort, mede dankzij onze geweldige sponsor Egger Textiles BV, geregeld door Henk Tuls.
Natte wegen leiden vaak tot lekke banden, en na 10 kilometer was het al raak. Een glas splintertje was de bosdoener. Wonderlijk genoeg hadden we totaal maar twee lekke banden op de hele dag, een flinke meevaller.
Na dik 50 kilometer hadden we een koffiestop bij minicamping de Piksenhoeve in Hoge Hexel. Heerlijke koffie en koek op dit RUST punt. Hier gingen twee deelnemers weer terug naar Coevorden, zij vonden 100 kilometers ook een mooie afstand. Zo gingen we met 12 WTC’ers door richting het zuidoosten.
Zoals gebruikelijk is er rond de middag een lunch geregeld. En wat een prachtige locatie had Jeroen voor ons gevonden: Restaurant Het Muldershuis, vlak naast de Mallumse Molen. De lunch was heerlijk en gaf weer meer dan genoeg energie voor een vervolg. Er gingen zelf verhalen over tafel van tochten van 300 kilometer en 500 kilometer. Steeds meer werd duidelijk dat het weer tijd was om te gaan…
Na de lunch was het lekker fietsen, we kregen steeds meer de wind mee, en dat is wel fijn als ie blaast met een kracht 4… Een spetter regen kon ons niet klein krijgen en zo ging de koers richting Rekken. We waren hier op het meest zuidelijke punt van de route.
Het stuur ging weer richting het noorden, we tikten ook nog de Grolsch bierbrouwerij aan in Enschede. Geen stop daar, want bier is niet goed voor de benen. Jeroen en Diederik zetten nog twee keer de Anholts auto aan de kant, zodat we de reserves weer konden aanvullen. Volop gezond drinken en energie voor het vervolg.
De laatste stop was in de buurt van Sibculo, en vanaf daar hadden de weergoden het minder goed met ons voor, regen dus. Naast lege benen, gingen ook sommige navigatie apparaten leeg. En dat is vervelend, want alles wat niet op Strava staat is niet gebeurd immers!
Uiteindelijk stonden we na 216 kilometers weer op de markt. Daar was het groot feest, want het Nederlands Elftal had met 2-1 gewonnen van Polen. Moe, nat en voldaan konden we de spullen weer meenemen uit de auto. Vele high-fives en boksen verder weer naar huis, waar een warme douche ons wacht.
Het was een super mooie dag. Speciale dank aan:
Onze sponsoren Egger Textiles en Anholts en natuurlijk Jeroen Hulsink voor de route en Diederik Wolthof voor het chauffeuren.
Geschreven door Rene Bos.
Foto's door Diederik Wolthof.
Egger Textiles B.V. bikkeltocht 2024
De bikkeltocht gaat bijna van start! 200 km fietsen wat dit jaar dankzij Henk Tuls gesponsord zal worden door EGGER Textiles B.V.
Hierbij worden de WTC leden uitgedaagd om samen een route van 200 km te volbrengen. De route? Die houden wij nog even geheim.
Wat wij wel al mogen vertellen is dat er elke +- 50 km een stop wordt gehouden met wat drinken en lekkers waarbij we tussen de middag heerlijk gaan lunchen. Tijdens de rit rijd er een busje van Expert Klazienaveen mee, zij zullen ons aanmoedigen en van eten, drinken en gereedschap voorzien (welke we hopelijk niet nodig zullen zijn).
Over de sponsor:
EGGER Textiles B.V. is de specialist in woningtextiel en de partner voor iedere zelfstandige woonspecialist. De ruime collectie vitrage en inbetween stoffen zijn de basis voor al onze dealers. Onze collectie is verkrijgbaar bij de gordijn-specialist bij u in de buurt.
Ps. Opgeven kan tot 1 Juni in Twizzit.
Zaterdag 18 mei, in het Pinksterweekend moest het dan gebeuren. De Ready4IT Coeverse heuvelentocht nieuwe stijl zou van start gaan. Normaliter eind maart, maar nu dus later in het jaar in de hoop op beter weer en meer deelnemers.
In de aanloop naar de zaterdag zagen we het aantal voorinschrijvingen gestaag toenemen wat een goed voorteken was. Zaterdagochtend rond zeven uur kwamen de eerste vrijwilligers binnendruppelen bij de nieuwe startlocatie: de Drostenhal. Al snel werden de taken verdeeld of op zich genomen en binnen een korte tijd was alles geregeld: de vlaggen, inschrijving, bordjes etc. Gerrit, Kasper, Robert en Johan hadden het hier druk mee. Een half uur voor de officiële start kwamen de eerste deelnemers al binnen en die hadden er zin in, het weer zag er goed uit. Niet te warm en niet te veel wind. Rond acht uur werd het druk bij de inschrijvingen en kwamen er hele groepen binnendruppelen. De ploeg voor de verzorgingspost was inmiddels ook al onderweg om de deelnemers bij de Schutzhütte Gölenkamp te voorzien van de nodige versterkingen. Brenda en Karin hadden hier met Ewald en Ger een mooie plek ingericht. Bij de start verliep inmiddels alles soepel met de scan&go en pinbetalingen. Bianca, Harald en Jeroen zorgden dat dit alles perfect verliep en Richard zat klaar om eventueel nog gps-routes op iemand zijn apparaat te kunnen zetten. Het aantal deelnemers bleef maar binnenkomen en de stemming was goed. Terwijl de eersten zich melden bij de verzorgingspost onderweg bleek dat velen zeer content waren met de prachtige route, dit jaar weer ingetekend op de kaart door Henk Guttink. Rond 12 uur melden de eersten zich ook al weer bij de finish waarbij tegen inleveren van het deelnemersbandje de tocht helemaal afgerond kon worden met een drankje en een broodje hamburger. Alissa had dit keurig geregeld en zorgde er voor dat alles in goed banen werd geleid. Nadat de meeste deelnemers binnen waren en het gezellig druk was in de kantine van de Drostenhal was het wachten op de bezemploeg van de WTC’78 zelf. Deze was verdeeld in twee groepen en de laatste groep, nadat ze toch nog ergens koffie hadden kunnen krijgen onderweg kwam rond half drie weer binnen.
We mogen terugkijken op een mooie Ready4IT Coeverse heuvelentocht met 175 deelnemers. Heel veel ging goed, een paar punten nemen we mee voor volgend jaar om dit evenement nog meer uit te bouwen en er voor te zorgen dat dit een vaste prik wordt op de NTFU kalender.
Foto's via deze link
Na een lange tijd van van afwezigheid was het dan voor mij nodig tijd om weer eens mee te doen aan de voorjaarsrit van de WTC.
Mijn ochtend begon met opstaan, een bakkie koffie, en de fietskleren aantrekken. Nadat het ochtendritueel was gedaan, was het de tijd om de fiets uit de schuur te pakken.
Maar dikke pech, achterband lek (beter nu dan onderweg ????) deze maar snel vervangen en op weg naar de markt waar het startpunt was van de voorjaarsrit.
Aangekomen op de markt stond er al een mooi groepje mensen te popelen om te gaan fietsen. Welgeteld 30 man. Lang geleden dat ik zo’n grote opkomst had gezien. Maar het weer zat eindelijk ook een keer mee. Wel stond er een stevig windje, maar dat kon de pret niet drukken, mijn benen voelden best nog wel goed nadat ik de dag ervoor 175 KM in de omgeving van Arnhem had gefietst.
We hadden er zin in, vooraf nog even besproken dat we in drie groepen zouden vertrekken om de veilighied te kunnen garanderen. We vertrokken richting Nieuw-Balinge waar we daarna, via Westerbork, Orvelte aandeden waar ook de koffiestop was. Deze koffiestop werd dit keer mogelijk door Olijslager tevens onze sponsor voor dit evenement (dankzij Geert Lomans). Op de terugweg richting Coevorden speelde de wind voor sommigen toch wel parten, ook niet heel gek voor een eerste tocht vroeg in het seizoen. Maar uiteindelijk is iedereen toch weer veilig terug gekomen op de Markt. Waar we nog even stonden na te genieten van de mooie tocht die dit keer weer was gemaakt door door onze welbekende Routebouwer. Die meestal luistert naar de naam Henk Hazelaar (Alias, Heinrich von Sprudelwasser).
Henk, weer bedankt voor de mooie tocht, ik denk namens velen van ons.
En hopen dat we met de WTC voor 2024 veel veilige kilometers mogen maken. En iedereen bedankt voor de gezelligheid deze dag.
Klik hier om een kort filmpje te zien.
Martin Grummel.
