Foto's en uitslag ICW Coevorden 2019

Afgelopen zondag organiseerde we onze jaarlijkse cyclocross en mountainbike wedstrijd binnen het ICW circuit.
Ondanks dat het wat fris was konden de cyclocrossers en moutainbikers zich opmaken voor een droge editie.

Johan had weer een leuk parcours uitgetekend op het gebied rondom de Klinkenvlierplas.

Met 183 deelnemers mogen we terug kijken op een geslaagd evenement. 
Tot volgend jaar! 

Foto's ICW Coevorden
Uitslagen en klassement na Coevorden
Video beelden van de jeugd

Anholts Bikkeltocht 2018

 Anholts Bikkeltocht 2018 – Dwars door Overijssel

Op zondagochtend 24 juni, 7.00 uur ’s ochtends vertrokken we met 28 mannen en vrouwen voor de jaarlijkse bikkeltocht. Doel: het afleggen van minimaal 200 kilometer en geld inzamelen voor een goed doel. Iedereen stond met frisse moed aan de start. Diverse tasjes werden achterin de bus gegooid zodat er geen ballast achter in de zakken zat. Grummel kwam (natuurlijk weer) als laatste en na een instructie van Richard over het rijden konden we vertrekken. Door de grote opkomst werd er in twee groepen gereden. De route was zoals altijd een verrassing en leidde tot de nodige spanning onder enkele leden, vooral Bert Assen raakte er niet over uitgepraat. Onderweg werd al snel duidelijk dat Overijssel voor het grootste gedeelte van de dag onze verblijfplaats zou worden.

Vanaf Doevelaar ging de route eerst naar het Klooster, richting Ane en Dedemsvaart. Het was redelijk frisjes, dus veel bikkels reden met arm- en beenstukken aan. Slechts drie bikkels durfden het aan om zonder beenstukken te fietsen, dus deze mochten met recht de echte bikkels worden genoemd deze dag (en anders ook).

Na een vlot begin ging de route na Ommen verder langs de uiterwaarden van de Vecht naar Dalfsen waar na ongeveer 50 kilometer de eerste pauze plaatsvond. Bij het station in Dalfsen was er de gelegenheid voor een bakje koffie en het bewateren van het plaatselijke maisveld. GPS-apparatuur werd aan de lading gelegd en er was ruim de tijd om de classic TT in Ane van de vorige dag te evalueren. En sterke verhalen over de vorige edities van de bikkeltocht. Toen het peloton weer op weg was ontstond er lichte paniek onder sommige bikkels. De route ging weer terug richting Coevorden; langs het spoor weer naar Ommen. Gelukkig bleken we op tijd af te buigen voor de Lemelerberg nadat we over een aantal klinkerwegen mochten denderen. Nadat groep twee verkeerd was gereden -ondanks de uitstekende begeleiding van de wegkapiteins aldaar- kwam het tot een hergroepering bovenop de Lemelerberg. Vervolgens kwamen we via prachtige weggetjes weer uit in Ommen en fietsten we via-via naar de Sanatoriumlaan nadat Henk Hazelaar over de oortjes het sein: ‘de geit is gemolken’ gaf ten teken dat er gedemarreerd mocht worden. Een lekkere klinkerweg en nog omhoog ook. Wat wil een fietser nog meer. Eenmaal aangekomen bij de volgende klim in Luttenberg om daar de plaatselijke verhoging in het landschap te trotseren, kwamen we voor een barricade te staan. Er bleek een braderie te zijn georganiseerd. Nadat Grummel uitvoerig had geïnformeerd naar de vergunningen van de plaatselijke organisatie werd besloten om dan toch maar om de Luttenberg heen te fietsen richting Hellendoorn. Oorspronkelijk was de route 212 kilometer, maar dat zou dus iets minder worden. Het mocht de pret niet drukken. In Hellendoorn konden we genieten van een heerlijke lunch bij ‘in de Tonne’. Dit was dik in orde en Glomans voerde weer het -prettige- hoge woord. De bestuurders van de bus, Henk Guttink en Gradus hielden alles in de gaten en zorgden voor de nodige ondersteuning, onmisbaar deze dag. Gretig werden alle tasjes gepakt om accu’s en voeding bij te vullen. Geert Gielen (bikkel, filantroop, hardrijder, sponsor én organisator) ging ondertussen met de pet rond voor het goede doel: de samenloop voor hoop.

Na de pauze zou het klapstuk van de route volgen, ware het niet dat Richard meteen een lekke band kreeg. Lag het aan het ventiel, toch een gaatje in de band? Voor de zekerheid werd de binnenband vervangen en we konden meteen (nou ja, na 15 minuten) de Hellendoornseberg op inclusief stijve benen. Daarna wat links en rechts en daar was het klapstuk, de Sallandse heuvelrug met de Grote Koningsbelt en de Holterberg. En dan komen de oerkrachten los onder sommigen. Met veel geweld werden de tien kilometers afgerost door sommigen. Ewald leverde een geweldige prestatie door na al een flink aantal kilometers op z’n gemak de hele weg op een mooie snelheid af te leggen. Enkelen deden het wat rustiger aan (quote Peter Wiersma: ‘ik doe wel rustig an, maar denk maar niet dat ik laatste wordt’) met de vele kilometers nog in het vooruitzicht. Bert Assen liet het deze keer bij één rondje en nadat iedereen was gearriveerd vertrokken we weer in twee groepen, vlak achter elkaar. Door de ‘oortjes’ werkte dit de hele dag prima en kon er rekening gehouden worden met elkaar, al was er veel windgeruis te horen omdat de communicatie nog wel eens openstond nadat iemand was uitgepraat. Dit leverde wel weer de nodige informatie op die we anders niet zouden hebben gehoord.

Nadat we Holten hadden verlaten reden we richting Rijssen (waar Jeroen een persoonlijk record fietste, nog nooit had hij meer dan 130 kilometer op één dag afgelegd en was meteen toe aan een barbecue), Wierden en Notter richting Vriezenveen.

Speciale vermelding is nog wel het aantal vrouwelijke deelnemers waard: Roelienke, Christa, Bianca, Juliette, Tiny en Annemarie waren aanwezig om de 200+ vol te maken, waarvoor hulde!

De angst was nog aanwezig om vele kilometers tegen de wind in te moeten rijden, maar dit viel ontzettend mee. Nadat we de klinkerstraten in Vriezenveen over waren was er nog een kleine pauze. Á la Sagan werden er op de plaatselijke parking nog een flink aantal winegums weggewerkt alsmede wat blikken cola. Wat volgde was een open vlakte tot aan de grens van Duitsland tussen de graanvelden door. De beregeningsinstallaties langs de weg werkten niet, het motregende een klein beetje, maar de neerslag nam geen epische proporties aan.  Langzamerhand kwamen we weer op bekend terrein; we passeerden de L43, de weg van Uelsen naar Hardenberg. Of andersom, dat kan ook. Al snel kwamen er verbaasde gezichten, we zouden toch niet… de Kippenbult doen? Dat was wel het geval, alleen mochten we deze keer naar beneden. Tot geluk van velen. En daarna was het gissen, welke kant op? Al snel was het duidelijk, over het heerlijke -nieuwe en gladde- fietspad richting Emlicheim. Bert Harders en Robert Bakker hadden er duidelijk zin in en geen last van de wind. Rond de dertig, eenendertig op de teller, ze roken de stal, maar dat bleek voor sommigen -tegen de 200 kilometer aan- teveel van het goede. Besloten werd om de snelheid op 28 kilometer per uur te houden. Het wegdek was inmiddels nat maar dat was ook snel weer over. Na een laatste klinkerstrookje en een plaspauze werd Emlicheim bereikt waar de Polizei ons sommeerde toch echt op het -gladde, vraag Bert Assen- fietspad te gaan fietsen. Na Emlicheim ging het richting het noorden, naar de heimat van onze club- en bikkeltocht sponsor; sauna- en beautycenter Anholts, de officieuze finish van de Anholts WTC bikkeltocht 2018. Hier ging de hele groep in de voortuin, bij het reclamebord op de foto. De officiële bezegeling van een mooie dag. Na de foto momenten klikten we voor de laatste keer in de pedalen om naar Coevorden te fietsen, in één grote groep. Eenmaal aangekomen bij de Swanenburgh was het dan echt het moment om de Garmin (óf de Mio, maar dat zijn de Lada’s onder de navigatiesystemen, aldus een goed ingevoerde expert binnen onze vereniging) op stop te drukken: 207 kilometer! Na de finish was het tijd om alle spullen te pakken en af te sluiten bij Candia op de Markt. Daar bleef het nog lang onrustig, mede dankzij de muziek van de -al afgelopen Grachtenloop- die heel hard stond. Onder het genot van een drankje werd deze dag op een leuke manier afgesloten. Alle deelnemers en vrijwilligers bedankt voor deze mooie en sportieve dag!